Doorgaan naar hoofdcontent

Waar ben je met je aandacht?


 foto: Sensikids.nl
Het valt niet altijd mee om in de klas geconcentreerd te zijn.
Prikkels om je heen kunnen je behoorlijk afleiden.

Ook kun je nog te jong zijn waardoor je aandacht van nature nog vaak verspringt.
Om je aandacht te kunnen richten is het nodig dat je je eigen wil kunt richten.
Een kind dat te jong is luistert nog voornamelijk naar zijn kleine kinderwilletje.
Dit kinderwilletje reageert impulsief op prikkeling van binnenuit (Leuke ideetjes en plannetjes) en op prikkeling van buitenaf (Hé! een auto op het schoolplein! Wie, wat? Hé! Robbert speelt met de iPad! Ik wil ook! O jee! Wat een lawaai! O jee! Wat een moeilijke opdracht!)

Nu kun je als kind leren om je aandacht te kunnen richten.

Platform Sensikids ontwikkelt oplossingen voor sommige kinderproblemen. Dus ook voor het aandacht probleem hebben we iets bedacht. Zo kun je als ouder je kind helpen.

Ons eenvoudige 'Waar ben je met je aandacht' protocol is als volgt:
Maak een afspraak dat je tijdens het doen van een spel, of het geven van instructies, of het doen van een taak, je kind opmerkzaam zult maken dat het verspringt met diens aandacht.
Waar je aan denkt, daar ben je met je aandacht.
Waar je naar kijkt, daar ben je met je aandacht.
Waar je naar luistert, daar ben je met je aandacht.
Wat je ruikt en proeft, daar ben je met je aandacht.

Er is een tijd om te spelen en een tijd om te werken. 

Nu gaan we werken.
Nu gaan we spelen. 
Geef jonge kinderen de mogelijk om te leren switchen.
Vooral visueel ruimtelijke kinderen die veel details waarnemen hebben vaak moeite met concentratie. Zij registreren eigenlijk te veel en moeten leren onderscheid te maken tussen belangrijke en onbelangrijke prikkels. 
Zodra je merkt dat het de aandacht laat verspringen zeg jij: hé? Waar ben je met je aandacht? Ik merk dat je kijkt naar die voorbijgaande auto. Ik wil graag dat je terug keert naar wat we aan doen zijn.
Spreek steeds van tevoren af dat je gaat oefenen.

Het gaat er om dat je kind zich bewust wordt van iets.
Het moet 'wakker worden gemaakt...' 
Dit protocolletje werkt bij zowel prikkelmijdende als prikkelzoekende kinderen goed, mits de ouders en leerkracht begrijpen dat het belangrijk is om enige tijd te oefenen met het kind. Het effect is op termijn geweldig! 
Hou er rekening mee dat visueel ruimtelijk ingestelde kinderen langer nodig hebben om andere dan visuele prikkels ook belangrijk te vinden. Auditieve input (instructies in de klas of thuis) wordt vaak niet belangrijk genoeg gevonden. Ook hebben zij langer nodig om een goed lichaamsgevoel te ontwikkelen. Geduld is hier op zijn plaats. 
Ook beweeglijke kinderen hebben meer moeite met auditieve informatie.


Sylvia van Zoeren

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei