Platform Sensikids ondersteunt sensitieve, prikkelgevoelige kinderen

In mijn praktijk schijnt de zon onbelemmerd naar binnen. De twaalfjarige jongen knijpt zijn ogen dicht. Hij hangt een beetje op de ribfuwelen stoel. Zijn voeten raken de grond niet. Zijn  houding vertelt me iets over zijn innerlijke vraag: 'Wat doe ik hier?' Zijn ouders hebben plaats genomen op de stoel die ze - op mijn verzoek- uitkozen. Ze zitten tegenover hem. De jongen zit stil, beweegt soms zijn handen en voeten. Ondanks zijn stoicijnse houding, merk ik zijn innerlijke onrust op. Het is onzichtbaar, maar die onrust is er wel degelijk. Zijn gezicht is fijngesneden, zijn gelaatsuitdrukking neutraal. Zijn vader is behoedzaam. Hij luistert aanvankelijk alleen. Pas later geeft hij zijn mening. De moeder is goed afgestemd op haar -enige- zoon. Zij introduceert de jongen en zijn probleem bij mij. Af en toe zegt ze: 'Wat vind jij, man?' Waarbij ik stilletjes opmerk dat het geen reactie is naar haar man toe, maar naar haar zoon. De jongen zit in de brugklas. Gymn